maruxa villanueva.

cantante coñecida en bos aires e pola comunidade galega,. regresa a galiza en 1949 onde realiza un gran labor de promoción do teatro e da obra de rosalía, ata que bate coa censura. a cabalo entre arxentina e galiza, continuou o seu labor e vai unha das figuras claves para recuperar e converter en museo a casa da matanza en padrón, converténdose nunha especialista no tema ao que adicou a etapa final da súa vida.

eduardo blanco amor.

en buenos aires dirixiu o teatro popular galego e escribiu varias pezas que se coñeceron en galicia recompiladas en dous volumes ”farsas paratíteres”  e ”teatro prá xente” . as farsas, non son realistas, moi imaxinativas, cheas de elementos fantásticos e satíricos, que lembran o esperpento, pero superando o simple papel de personaxes-tipo e dotándoas dunha certa profundidade psicolóxicas; están pensadas para un público culto. o ”teatro prá xente” son obriñas de realismo costumista, pensadas para “a xente do noso pobo”, público pouco afeito a ler ou ver teatro

“o incerto señor don hamlet” de álvaro cunqueiro.

na que nova lectura do personaxe de shakespeariano. nun mundo opresivo con personaxes degradados, aos que o autor vai dando voz para que mostren o seu lado máis humano. modifica o mito convertendo a hamlet en fillo natural de halmar, deixándoo sen xustificación para a sú vinganza. mestura entón o mito 80 co de edipo, condenado a matar o seu pai.

A figura de Manuel Lourenzo.

Manuel Lourenzo, actor, director e autor teatral, é unha das figuras máis importantes e prolíficas dosúltimos 40 anos do noso teatro. Dentro da súa extensísima obra podemos sinalar tres ciclos: Ciclomítico,  Ciclo histórico e Ciclo experimental.

A narrativa no exilio.

Narrativa escrita no exilio publicadas na democracia. Son obras realistas e cargadas de elementos autobiográficos tratan o tema da guerra civil, así como o dos anos inmediatamente posteriores. O mundo dos fuxidos, da guerrilla antifranquista e da represión son debuxados nuns textos directos que case sempre empregan un narrador en 1ª pers., notábel á historia: Non agardei por ninguén, Ramón de Valenzuela, Bos Aires,  Era tempo de apandar, R. de Valenzuela,  O silencio redimido, Silvio Santiago,